Master title slajdu powinien zawierać główne przesłanie slajdu. Informacyjne zdanie, które podsumowuje najważniejszą myśl obrazowaną danymi na slajdzie.
Przykład poniżej:
Slajd 1: Nagłówek jest metainformacją, tj. mówi tylko, jakiedane są pokazane na wykresie. Autor nie dzieli się swoimi spostrzeżeniami. Odbiorca slajdu sam musi się zastanawiać, co wynika ze slajdu.
Slajd 2: Już lepiej. Autor dzieli się swoimi obserwacjami, tworzy narrację danych, nadaje im sens. Ale okazuje się, że wyjściowe wykresy nie obrazują najlepiej głównej myśli.
Slajd 3: Stan docelowy. Nagłówek jest informacją. Wskazuje, jakie obserwacje są najważniejsze dla autora. A sam slajd dobrze ilustruje główną myśl.
To nie wszystko. Rola nagłówka jest kluczowa z co najmniej czterech powodów.
Po pierwsze, pokazuje, że autor wykonał wysiłek, by wyciągnąć wnioski. Nie wrzucił tylko na slajd kilka danych, ale zastanowił się, czy coś z nich wynika.
Po drugie, jeśli się zmobilizowaliśmy to analizy, to konkluzje naprowadzają nas na to, co powinno być pokazane na slajdzie i w jaki sposób. Zawsze wpierw ustalamy, co chcemy powiedzieć na slajdzie, a dopiero potem wybieramy dane i sposób wizualizacji.
Po trzecie, odbiorcy łatwiej nasz slajd zrozumieć. Nasz nagłówek daje mu kotwicę, pomocną w zrozumieniu tego na slajdzie. Jeśli sam ma wyciągać wnioski od zera, to prowadzi to do straty czasu i uzasadnionej frustracji. To autor slajdu nadaje sens pokazywanym danym.
Po czwarte, dobry nagłówek ułatwia prezentację slajdu. Jestj edynym tekstem na slajdzie, który możemy swobodnie po prostu przeczytać. I od takiego przeczytania, zaczynamy slajd opowiadać. Staje się on wówczas dla nas kotwicą do dobrej ustnej wypowiedzi.